Bark Air biedt een huisdiervriendelijke reiservaring

Vliegtuigmenu’s kunnen tegenwoordig een breed scala aan drankopties bieden. Maar het is zeldzaam om water te zien aangeboden in permutaties die nog steeds, sprankelend en toilet omvatten.

Aan de andere kant is het zeldzaam om een ​​raamstickerwaarschuwing te zien om tongen in het vliegtuig te houden.

Dat is het leven op Bark Air, de zelfbenoemde First Dog Airline van het land, en een dienst die ik een dag eerder dit najaar gebruikte.

Het is een waarheid die universeel erkent dat een enkele reiziger in het bezit van een goede hond wil dat alles anders moet gaan dan vliegen. Na jaren van honden in de cabine te laten glijden met de tag “Emotionele ondersteuning”, staan ​​de meeste luchtvaartmaatschappijen tegenwoordig niet toe dat pups op uw stoel niet kunnen worden gesloten, tenzij ze zich in een drager van een sandwichzak kunnen verwekken. Voor alle anderen is er de bagage. De meeste hondenbezitters zouden eerder een teen afsnijden.

Bark Air had een ander idee. De service werd in het voorjaar gelanceerd met een specifieke aantrekkingskracht op Hollywood, zoals De Hollywood Reporter‘s Christy Piña schreef destijds. (Josh Groban is onder andere aan boord gesprongen.) Het bedrijf is sindsdien alleen maar opgevoed en aanvulde vluchten van New York naar Los Angeles met uitstapjes naar Londen en Parijs. Terwijl ik onlangs verhuisde van New York naar Los Angeles – een veel voorkomende toestand voor Hollywood -werknemers – besloot ik het voor mezelf en mijn twee pups te proberen.

Aangekomen in Teterboro wachtte een lounge vol met traktaties en gelukkige bedienden op, waardoor de wandeling op het asfalt werd verlicht, waar selfies voor het vliegtuig uitbraken. De piloot stond in de buurt. “Is het blaffen aan boord slecht of heb je het erger gehoord van mensen?” Vroeg ik.

“Veel erger,” zei hij.

Aan boord van de Gulfstream, sommige half dozijn honden en de mensen die ze met tegenzin hebben ingestemd om te laten komen, vestigden zich. Honden hadden hun eigen instapkaarten en paspoorten; De namen van mensen werden achtervolgd opgenomen.

Terwijl het vliegtuig over West -New Jersey klom naar Pennsylvania, verscheen er een menu. “Barkaccino” verankerde de dessertkeuzes; Doggie “Chompagne” stond bovenaan de dranklijst. (“Met hints van tennisbal en vers geslagen gras.”) De stewardess-een oude eigenaar van een hondenspa in Brooklyn duidelijk vertrouwd in hondenhandel-begon een show te maken van het leveren van de lekkernijen, op het soort zilveren schotel gezien oud Tom en Jerry Tekenfilms. Sommigen komen naar Hollywood met een script en een droom. Anderen hebben gewoon een melkbeen nodig.

De ervaring voelde als gelijke delen doggy-day care, theatervoorstelling en uitkomst voor gestresste ouder van huisdieren. Geen zorgen over gewichtsbeperkingen of kratdimensies hier – slechts een hele groep mensen met dezelfde liefde voor honden en hetzelfde gevoel van opluchting.

Het meest stressvolle voor hondenbezitters is niet weten hoe een pup daarboven zal reageren. Dus vóór de vlucht sprong een contactpersoon voor klantenservice op een zoom om hondenvoorkeuren vast te stellen. Zijn het stressvolle reizigers? Wat ontspant ze in autoritten? Zullen ze socialiseren of achterover hangen? Iets over de sessie toen ik me had, alsof een therapeut tegelijkertijd mijn ergste angst had geraden en vervolgens een behandeling had aangeboden om op te starten.

Om de honden ‘ Angst, er waren feromoon nevels en wikkelende donderliggen en zelfs een rustgevende botbouillon. Mensen gebruiken de rustige app; Pups gaan een andere route.

“Niet om traditionele luchtvaartmaatschappijen te kloppen, maar tegenwoordig vliegen is een behoorlijk stressvolle ervaring voor veel hondenbezitters,” zei Dave Stangle, Bark’s Brand Marketing Manager, toen ik hem later vroeg naar de aanpak van het bedrijf. “Dus we dachten dat we de tegenovergestelde kant op zouden gaan en het zouden overladen zodat we nog meer om je hond geven dan jij.”

Barkbox bestaat al sinds 2011 en werd bijna vier jaar geleden openbaar gemaakt als schors. (Misschien bent u hun kaders van het abonnement tegengekomen.) De beslissing om een ​​luchtvaartmaatschappij te lanceren, vertelde me, vertelde me, kwam uit dezelfde impuls als de productdivisie: om gaten in de huisdierenzorg in te vullen en het leven gemakkelijker te maken voor huisdier ouders. De meeste wekelijkse $ 6.000 cross-continent vluchten zijn uitverkocht; Wanneer u rekening houdt met ticket- en huisdierenkosten (en Xanax-recepten), overtreft de kosten de prijs van een eersteklas commercieel ticket niet enorm.

Prestaties namen een prominente rol aan boord-hondenselfies met de piloot (maak je geen zorgen, geen poten op de bedieningselementen); Een spa -behandeling voor geïnteresseerde pups. Niet één voor de menselijke soort, ik heb desalniettemin de versie van het huisdier overwogen. Als je niet gaat kiezen voor een gezichtsbehandeling op een natte neus in een metalen buis boven Indiana, wanneer zou je het dan beschouwen?

Meer cursussen braken uit, zowel voor mensen als voor hoektanden. De stewardess zorgde ervoor dat hij de fles eerst aan de hond presenteerde voor goedkeuring; Viervoetige klanten verdienen ook sommeliers. (De chompagne was een vloeibare delicatesse op kippen. Ik hoop.) Tegen de tijd dat we Nevada passeerden, voelde het geheel minder als een vlucht en meer als een hondenvakantie die je ergens brengt.

Hoe luchthartig de ervaring ook was, het liet echter ook doorschemeren naar de toekomst van de luchtvaart, wat met luchttaxi’s van onder meer Joby-beer, “semi-private” luchtvaartmaatschappijen zoals JSX en Bark Air die een meer op maat gemaakte en minder gedoe aanbood -y ervaring. Deze bedrijven wedden dat genoeg mensen bereid zullen zijn om een ​​paar extra dollars uit te schakelen om de geiten-helde Hebetude te voorkomen die moderne commerciële luchtvaart is geworden. In het geval van Bark Air lijkt de service bijzonder relevant naarmate het vakantietravelseizoen nadert en huisdieren achterlaten vaak geen optie is.

Terwijl de honden aan boord ongelooflijk goed gedragen waren-nauwelijks een schors of een gejammer onder hen-je bent nooit echt vergeten dat dit een ervaring met een hondenthema was. Te weten: dat raamteken, dat ook aanspoorde dat hoofden en neus binnen blijven. De wifi -code was natuurlijk het staartnummer van het vliegtuig.

(De ramen gaan niet open. Voor het verdriet van de honden.)

Terwijl we ons voorbereidden op het landen naar Van Nuys, ging de piloot op de microfoon om ons te informeren over weersomstandigheden en ons te bedanken voor het vliegen met schors. Buiten richtte het vliegtuig zijn neus naar beneden. Aan boord deden veel van de passagiers hetzelfde.